آموزش شیرجه

آموزش شیرجه - چرخش دستها، کار با تخته فنری و جداشدنها
 
چرخش دستها، کار با تخته فنری و جداشدنها
 
 استفاده مناسب، به موقع و صحيح از تخته فنری بالاترين هدف شيرجه روندگانی است که در مسابقات شرکت می کنند، زيبايی و اجرای شيرجه در مرحله دوم قرار دارد.
 
 استفاده صحيح و کارآمد از تخته فنر بسيار مهم است به دليل اينکه باعث ارتفاع گرفتن، مسافت و مقدار چرخش بيشتر می شود و قبل از آن ،استحکام و ثبات شيرجه رو در زماني که تخته فنر را ترک می کند تضمين می کند.
 
 به هر حال مهارت در استفاده از تخته در پرشهای رو به آب، دپار، پرشهای پشت، چرخش دستها و چهار روش جدا شدن در چهار خانواده اصلی شيرجه بسيار مهم، سخت و پيچيده است.

 قبل از اينکه دپار يا جدا شدنهای رو به آب و پشت به آب آموزش داده شود، شيرجه رو بايد نحوه چرخش دستها را به درستی آموزش ببيند.

 چرخش ناصحيح دستها باعث تکنيک اشتباه و اثر منفی در تمام شيرجه ها می شود، چرخش ناصحيح دستها باعث کم شدن خاصيت فنری تخته قبل از جدا شدن خواهد شد به طوری که نيروی تخته را در حالت برگشت به حالت اوليه کم می کند و در مجموع باعث می شود که شيرجه رو کمتر از تخته فنری برای پرش و بالا رفتن استفاده کند.

 بدين ترتيب ارتفاع پرش در شيرجه کاهش می يابد و شيرجه رو زمان کمتری برای اجرای شيرجه در فضا دارد در نتيجه تعداد چرخشها کم می شود.

 چرخش ناصحيح دستها باعث می شود جدا شدن به موقع و صحيح از تخته، خيلی سخت انجام شود.

 پايين بردن هر چه بيشتر تخته ،چرخش دستها و جدا شدن از تخته همگی به هم وابسته هستند و اجرای ضعيف هر کدام از آنها باعث خراب شدن بقيه حالات می شود.

 يک شيرجه رو ماهر به صورت ريتميک تخته را فشار می دهد. دستها را می چرخاند و جدا شدن از تخته را با مهارت و تعادل در قسمت نوک تخته انجام می دهد و می داند که چگونه و چه زمانی تخته را پايين و بالا ببرد.

چرخش دستها

 چرخش دستها شامل ۲ مرحله می باشد: چرخش دستها به سمت پايين و برگشت دستها به سمت بالا.

 مرحله اول دستها زمانی شروع می شود که دستها از پهلو به سمت پايين و پشت حرکت می کند و مرحله دوم زمانی شروع می شود که دستها از کنار پاها عبور کرده و شروع به حرکت به سمت بالا و جلوی بدن می کنند.

 در هر مرحله  از اجرای چرخش صحيح دستها مراحل زير به صورت يک اصل مشخص دنبال می شود.

۱.شانه ها بايد کاملا" راحت و شل باشند و تحت فشار بودن و سفت بودن اين قسمت باعث کم شدن توانايی و سرعت چرخش کتفها می شود.

۲.مفصل شانه و حلقه کتف هر دو باعث به وجود آمدن چرخش دستها می شود.

۳.آرنج ها، مچ ها و مفصل انگشتها بايد صاف نگه داشته شوند.

۴.دستها بايد يک مسير دايره ای بزرگ را تا حد امکان درست کنند.

۵.شتاب چرخش دستها در هوا تقريبا" زمانی شروع می شود که شانه ها در مرحله پشت بدن قرار دارند و ادامه آن در مرحله جلوی بدن است.

 در پرش هردل و پرش حرکت های پشت ،حالت دست برای شروع چرخش دستها برای فشار بيشتر بايد از بالای سر شروع شود، دستها در بالای سر بايد حالت (Y) را داشته باشد در يک خط صاف و کمی به سمت جلوتر از خط بدن، همراه با حالتی که سر روبرو را نگاه کند.

 ابتدا مرحله اول يعنی پايين بردن دستها شروع می شود و بازوها کاملا" همزمان و صاف به آرامی شروع به حرکت به سمت پايين و کمی پشت شانه ها می کند.

نمايش حالتهای مسير چرخش دستها  شکل ( 1-3 )

 هر چه شانه ها انعطاف بيشتری داشته باشند به دستها اجازه می دهند که مسير دايره ای بزرگ تری را به ايجاد کنند اگر در حرکت های پشت به آب، وقتی که دستها در بالای سر قرار دارند، کتف ها سفت باشد يا انعطاف لازم را نداشته باشند، قبل از اينکه حرکت دستها به سمت پشت شروع شود به سمت پهلوها می روند.

 هر شيرجه رو بايد کوتاهترين و ساده ترين مسير را برای پايين بردن دستها در بدن پيدا و درک کند.

 هنگامی که دستها از بالای سر به موقعيت موازی شانه ها رسيد، کف دستها شروع به چرخش کرده و از حالت بيرون به سمت پايين چرخش می کند.(شکل b  1 . 3)

 در اين نقطه شيرجه رونده در صورتی می تواند دستها را به سرعت بچرخاند که کتف های خود را در حالت آزاد و شل و بدون انقباض نگه دارد. زمانی که دستها به پاها رسيدند، کف دست شروع چرخش به سمت داخل را آغاز کرده و با سرعت به حرکت ادامه می دهد.(شکل c  1 . 3)

 در هنگام مرحله صعود دستها , شيرجه رو بايد آرنجهای خود را صاف و کف دستها را رو به داخل نگه دارد تا زمانی که بازوها دوباره در بالای شانه ها قرار گيرد(شکل d 1 . 3)

 پاها و دستها به ترتيبی عمل می کنند که زمان اجرای چرخش دستها، پاها با دستها به صورت هماهنگی مورد استفاده قرار گيرند، زمانی که تخته فنر با فشار هردل يا فشار پرشهای پشت به پايين می رود قبل از اينکه دستها حرکت پرشتاب را شروع کنند پاها در ناحيه زانو کمی خم می شوند. البته اين بدان معنی نيست که بازوها نمی توانند قبل از خم شدن پاها به سرعت حرکت کنند. تا زمانی که چرخش دستها تمام نشده و دستها در حالت بالای سر قرار نگرفته اند پاها نبايد کاملا" صاف شده باشند. به اين ترتيب (پاها-دستها-پاها) در تمام پرشهای تخته برای چهار جهت چرخش اصلی صدق می کند و رعايت می شود.

تمرينهای چرخش دستها

 روشهايی که شما می توانيد برای تمرين حرکات چرخش دستها و هماهنگی و چرخش دستها با پاها استفاده کنيد، بستگی به اين نکته دارد که چه تجهيزات تمرينی در اختيار داشته باشيد. با توجه به کمبود وسائل و تجهيزات آموزشی شيرجه در کشورمان اگر وسائل کمک آموزشی مثل ترامپولين يا تخته فنری که زير آن دشک يا چاله ابر وجود دارد در اختيار نداريدV تمرينها را بايد به تخته يک متر در استخر منتقل نمائيد.

 چنانچه در فصل دوم ذکر گرديد اگر همترازی بدن ناصحيح باشد، در زمانی که دستها حرکت چرخشی را انجام می دهند، حركت اضافي زيادی رخ می دهد و چيزی که مهم است اين است که همترازی شايسته بدن، ادامه تمرينها و حرکات را ابقاء می کند.

شيرجه روندگان ضمن رعايت نکات ذکر شده در فصل قبلی بايد کارهای زير را بترتيب انجام دهند:

۱.در حالتی بياستند که پاها صاف و چسبيده به هم باشد، تکنيک چرخش دست را فقط با يک دست به مدت زمان زياد انجام دهند، سپس دست را عوض کرده و شروع به چرخش دست بعدی از بالای سر نمايند.

۲.زمانی که تکنيک مرحله اول به خوبی انجام شد، به طور همزمان چرخش هر دو دست را شروع کنند (پاها حرکت ندارند).

۳.حالت شروع دستها از پهلوها و به شکل Y باشد.

۴.از حالت ايستاده، ابتدا کمی زانوها خم می شوند و شيرجه رو کمی می نشيند، سپس نمايش چرخش دستها را انجام داده و بعد از اينکه دستها دوباره در بالای سر قرار گرفت هنوز پاها را خم نگه می دارد.

۵.تمرينهای شماره ۱ تا ۴ را تکرار کنيد و زمانی که دستها بعد از چرخش به بالای سر رسيدند، شيرجه رو شروع به صاف کردن زانوها می کند ومی ايستد.

 اين يک الگو برای استفاده از تخته فنری می باشد (پاها – دستها – پاها)

۶.اگر يک آينه بزرگ تمام قد موجود است تمرينهای ۱ تا ۵ را جلوی آينه انجام دهيد.

۷.اگر ترامپولين موجود است، تکنيک چرخش دستها را اول فقط با چرخش دستها با پاهايی کاملا" صاف تمرين نماييد. سپس چرخش دستها فقط با بلند شدن روی پنجه پا و در مرحله بعدی اول چرخش دستها و دوم پرش در زمانی که شيرجه رو آماده شده بود به طوری که اين مهارت بهبود يافت همراه با چرخش دست پرش را نيز انجام خواهد داد.

۸.از پرشهای کوتاه استفاده کنيد، شروع را با پايين رفتن ترامپلين و خم کردن پاها سپس چرخش دستها با پاهای صاف و کشيده با پرش تمام کنيد. همانطوری که در مرحله ۵ آمده بود (پاها، دستها، پاها)

۹.زمانی که مرحله ۸ به خوبی انجام شد، شروع به پرشهايی با ارتفاع مناسب می کنيد.

۱۰.جلوی تخته يک متر رو به آب ايستاده در حالتی که دستها بالای سر به شکل Y باشند، زانوها را خم کنيد و تخته را به سمت پايين ببريد، سپس دستها با سرعت شروع به چرخش می کنند به طوری که  به بالای سر برسند به اين ترتيب پرش رو به آب با بدن باز شکل می گيرد.

۱۱.زمانی که مرحله ۱۰ را به خوبی با همترازی صحيح بدن و کشيدگی خوب زانو و پنجه ها انجام داديد، تمرين پرشهای کوتاه همراه با چرخش دستها شروع می شود.

 زمانی که شيرجه رو بتواند تکنيک چرخش صحيح دست را به خوبی انجام دهد، زمان شروع آموزش اولين مرحله جدا شدن رو به آب يعنی پرش هردل می باشد.

 اين مهارت به شيرجه رو اجازه می دهد که يادگيری حرکات پايه را با پرش در انتهای تخته انجام دهد و درک کند که چقدر می تواند از هردل برای پرش استفاده نمايد بدون اينکه پيچيدگی حرکت دپار و هردل واقعی را احساس کند.

آموزش شیرجه - باز کردن شیرجه ها(خروج از شیرجه ها - فرودها)ا
 
باز کردن شیرجه ها(خروج از شیرجه ها-فرودها)ا
 
 به نظر شما، چه دليلي وجود دارد كه مبحث فرود در آب قبل از اينكه بخش شيرجه‌هاي اختياري بپردازيم مطرح مي‌شوند. دليل آن اين است كه تكنيك صحيح فرود با سر و روشهاي تمريني آن بايد بلافاصله در حين آموزش و بعد از شيرجه‌هاي پايه آموزش داده شود.
 
 پشت كار زياد در طول مدت تمرين براي بهتر شدن فرود در شيرجه‌هاي چرخشي، لزوم همترازي بدن در تمام مراحل شيرجه، تيزهوشي براي اتمام شيرجه و فرود در آب به صورت عمودي و تمرينهاي بجا و مناسب در روشهاي گوناگون براي خروج از شيرجه‌هاي پايه و سپس چرخشي، فاكتورهاي مورد نياز يك شيرجه‌رو خوب است.
 
 به نظر مي‌رسد كه شيرجه ‌روندگان به خاطر اينكه در تمرينات فرود، نيروي كمتري مصرف مي‌كنند از اين اجراي تمرينات لذت مي‌برند و كمتر خسته مي‌شوند.
 
 مركز توجه به نقطه فرود و نگاه كردن به نقطه فرود در آب مهارت ويژه و مهمي است كه معمولا بهبود و پيشرفت در آن مي‌تواند خيلي سريع اتفاق بيافتد.
 
 اين خيلي مهم است كه بخشي از تمرين روزانه خود را به كار فرود و بعضي از روزها را بصورت تخصصی تماماً‌ براي تمرينهاي مهارتي فرودها اختصاص دهيد.
 
فاكتورهاي مشترك

بطور كلي دو نوع فرود وجود دارد، روبه آب و پشت به آب:
 
 فرود رو به آب براي شيرجه‌های خانواده پشتك، مهتاب و تمام شيرجه‌هاي همراه با پيچ در حاليكه فرود پشت به آب براي شيرجه‌هاي خانواده، وارو و فرهنگي به كار برده مي‌شود.
 
 به طور كلي تمام شيرجه‌ها يا فرودهای مستقيم هميشه اساس و بنيان معين و مشتركي دارند.
 
همترازي بدن:
 
 كنترل مفصل باسن، تنه و حالت سر از ملزومات فرودهاي رو به آب و پشت به آب خوب است.
زماني كه در حال ورود به آب هستيد و در لحظه برخود به آب همترازي به تمام بدن نيرو و استحكام مي‌بخشد تا بتوانيد به راحتي آب را بشكافد و وارد آب شويد.
 
 بدون همترازي خوب بدن، حركاتي در بدن بوجود مي‌‌‌آيد كه مساحت ورود در آب را زياد مي‌كند و بدن عمود نشده و سطح تماس بدن با آب زياد مي‌شود و در نتيجه آب مثل شلاق به قسمتهاي همتراز نشده ضربه مي‌زند.
شكل ( 1- 5 ) قسمت  a وb كه حالت فرود شيرجه پايه را بصورت صحيح نشان مي دهد به همترازي دستها توجه كنيد.
شكل ( 1 – 5 ) حالت فرود صحيح شيرجه پايه (a) فرود براي روبه آب و مهتابها (b) فرود براي پشت به آب و فرنگيها
 
حالت‌ دستها
 
 در اينجا يك حالت براي دستها وجود دارد كه همه كارشناسان ماهر با آن توافق دارند،در فرود خوب كف دستها اولين ارتباط را با آب برقرار مي‌كنند.
 
 اگر چه تفاوتهايي هم وجود دارد كه اغلب مشترك هستند مثل اينكه شيرجه رو براي گرفتن پشت يك دست با كف دست ديگر و قفل كردن دستها اين كار را تنها با شست خم شده انجام مي‌دهد كه اين كار باعث سستي دستها و غيرقابل تحمل بدون و محكم نشدن دستها مي‌شود و ممكن است در اثر برخورد با آب باز شوند يا خوب سفت نشوند.
 
 پشت دستي كه با آب برخورد مي‌كند بايد توسط كف دست بالايي و به وسيله تمام انگشتان از پشت گرفته شود و در حالتي كه دستها روي هم قرار گرفته و به صورت محكم و استوار نگه داشته مي‌شوند (شكل2-5 را مشاهده فرماييد.)
شكل ( 2 – 5 ) حالت دستها براي فرود
 
حالت بستن دستها
 
 دستها در لحظه برخورد با آب بايد حالتي داشته باشند كه كف دستي كه با آب برخورد مي‌كند به صورت افقي و در حالتي كه انگشتان دستها صاف و دستها، مچها به صورت موازي باشند و سر بايد به وسيله دستها كاملا پوشيده شده باشد برخورد و ورود در آب با كف دست بالايي و در نقطه‌اي مشخص صورت مي‌گيرد.
 
 در اين حالت شانه ها بالا آمده و دستها كاملا صفت همديگر را در روي هوا مي‌گيرند و در اين لحظه آرنجها بايد قفل شوند.
 
 در زماني كه در حال ورود در داخل آب هستيم و دستها در حال برخورد با آب هستند، هيچ حركتي در قسمت مفصل شانه‌ها و يا آرنجها نبايد اتفاق بيافتد.
 
 شيرجه رو با آرنجهاي كاملا كشيده مي‌تواند اين حالت را خيلي راحتر از زماني كه مفصل آرنجها تنها صاف هستند نگه دارد،يا حتي زماني كه آرنجها كاملا صاف نيستند نگه داشتن اين حالت سخت مي‌شود.
 
 زماني كه شيرجه را انجام مي‌دهيد و دستها در پهلوها قرار دارند،براي اجراي عمل بستن دستها براي فرود،كف دستها بايد به قسمت داخل (كف دستها به سمت پاها) باشد، چون اين كار باعث حذف كردن چرخش اضافي كف دستها براي تدارك ديدن حالت صحيح دستها براي فرود در آب مي‌شود.شكل 3-5 ازa تا c با شكل روش بستن دستها و حالت قفل صحيح دستها را نشان مي‌دهد.
شكل (3–5)  حالت بستن دستها براي فرود
 
 حالت سر و نقطه ديد براي فرود شيرجه‌هاي روبه آب سر در حالت طبيعي نگه داشته مي‌شود و براي فرودهاي پشت به آب سر كمي به سمت بالا برمي‌گردد. در لحظه فرود در آب سر نبايد هيچ‌گونه حركتی داشته باشد.
 
 در شيرجه‌هاي چرخشي خانواده‌هاي پشتك و مهتاب و همچنين شيرجه‌هاي با پيچ مي‌توانند نقطه فرود را در ابتداي بازكردن شيرجه ببينيد به دليل اينكه اين نقطه در جايي در مسير ديد شما قرار دارد.
 
 به هر حال بعد از ديدن اين نقطه هنگام فرود در آب شيرجه‌رو بايد سر را در حالت طبيعي سفت نگه دارد. زماني كه دستها بسته شدند تا جايي كه ممكن است سر را حركت ندهد و بلند نكند . چشمها بايد از وسط ابروها به نقطه ورود در آب نگاه كنند.
 
 در فرودهاي خانواده فرنگي‌ها و واروها، نقطه فرود قابل ديدن نيست چون نقطه فرود در پشت خط ديد شما قرار دارد.
 
 در اين حالات در هنگام فرود سر كمي به بالا برمي‌گردد و چشمها به پشت دستها و تا جايي كه ممكن است به نقطه فرود واقعي در آب نگاه مي‌كنند.
 
 شكل بدن و زاويه فرود در آب به دليل اينكه جهت چرخش و جهت بازكردن و كشش براي ورود در آب براي فرودهاي رو به آب و پشت به آب متضاد همديگر هستند، شكل بدن و روش بسته شدن دستها براي هر كدام از اين فرودها بايد با هم فرق داشته باشند.
 
 همراه شدن با مسير شيرجه،بهترين توصيف و اثر بخش‌ترين راه براي ورود در آب براي تمام فرودها در جهت هاي مختلف مي‌باشد.
 
 شيرجه‌رو بايد از دستها،شكل بدن، جهت بازكردن و كشش با مفصل شانه‌ها در طول شيرجه استفاده كند تا در شيرجه‌هاي چرخشي در موقع فرود و در زير آب چرخش اضافي نداشته باشد.

حركت دستها:

 در هنگام خروج از شيرجه براي شيرجه‌هاي مختلف و تا هنگام فرود در آب، بازوها و شانه‌ها بايد كاملا و بدون انقباض باشند در صورتي كه بدن حالت كاملا صفت و استوار دارد.

 فشار به روي بازوها و شانه‌ها در هنگامي كه به سمت فرود حركت مي‌كنيد مي‌تواند باعث بي ميلي و سخت شدن حركتهاي قسمتهاي ديگر بدن،در روي هوا باشد.

 

آموزش شیرجه - همترازی بدن در شیرجه

 

همترازی بدن در شیرجه

 حالت صحيح بدن يک کليد اساسي براي انجام موثر و قوي پرشها، جداشدن از تخته، فشار پرشهای پشت، جداشدن از سکو و تمام جداشدنها و پرشها در تخته و سکو مي باشد.

 شيرجه روندگان و مربيان حتما اطلاع دارند که پرش خوب و فاصله کم از تخته باعث اجراي خوب يک شيرجه مي شود و اگر شيرجه رو خوب پرش نکند يا در موقع پرش از تخته يا سکو فاصله زيادي بگيرد يا اصطلاحا جلو بپرد نميتواند به خوبي حرکت خود را اجرا نمايد.

 زماني که پاها از سطح تخته يا سکو جدا مي شوند ارتفاع، مسافت و چرخشها همگي تعيين کنند هستند بنابرين براي پرش وشروع حرکت تسلط و مهارت زيادي لازم  است و مهارت در اين قسمت از شيرجه بزرگترين موفقييت را سبب ميشود.

 جداشدن از تخته يا سکو و حرکت براي جدا شدن (دپار) بستگي به حالت صحيح ايستادن و شکل صحيح بدن قبل از شروع و همچنين در هنگام شروع  شيرجه دارد.

 درهنگام جدا شدن و بعد از جدا شدن مهمترين قسمت بدن از ناحيه باسن تاسر ميباشد (مرکز ثقل)براي اينکه اگر در جاي اشتباه قرار گيرد حرکت نادرست اتفاق مي افتد يعني حرکت يا با فشاري بيشتر از فشار لازم انجام ميشود يا فشار کمتري وارد ميشود که باعث مي شود شيرجه رونده سرعت کمتري داشته باشد و اصطلاحا کم بياورد همترازي بدن باعث خلق استحکام ميشود و شيرجه را به سمت تعادل قوي، زيبايي و اجراي قدرتمند راهنمايي و رهبری مي کند.

اساس همترازي بدن

 تصور کنيد بدن مانند يک ستون و پايه هاي يک ساختمان است. مانند ساختماني که در نهايت استوار، محکم و با تعادل مي شود زماني که پايه ها کاملا در خط صاف قرار مي گيرند و هر پايه کاملا عمود قرار داده ميشود اين پايه ها بر نيروهاي خارجي که ممکن است باعث افتادن و چرخيدن آنها شوند مقاومت مي کنند اين قابل توجه است زماني که شما ملاحظه مي کنيد که هنگام شيرجه، نيروهاي خارجي قوی زيادي عمل مي کنند تا عضوهاي بدن را در جهات مختلف حرکت دهند.

 زماني كه از تخته شيرجه مي پريد، بدني که به طور ضعيف هم تراز شده باشد مانند يک لوله لاستيکی عمل مي کند که قابل فشرده شدن است و مقداري از انرژي تخته را تحليل مي دهد و به اين ترتيب بالا رفتن و چرخش و در نتيجه قدرت اجراي حرکت  را کاهش مي دهد، اما يک بدن که به طور صحيح هم تراز شده باشد در زماني که تخته حالت فنري دارد خاصيت يک ميله پولادی را در بر دارد.

شکل 1-2  وضعيت بدن يک شيرجه رو آموزش نديده را نشان مي دهد ، باسن به طرف پايين چرخيده است  و سبب به وجود آوردن قوس در پايين کمر مي شود که ما آن را گودي کمر مي ناميم.
 
قفسه سينه در جهت پايين و پشت قرار گرفته است که يک شکل دايره اي شديدي در بالاي كمررا سبب مي شود اصطلاحا مي گويند که قوز کرده است و اين کار در نهايت سبب مي شود که سر و گردن به سمت جلو متمايل شود  مرکز تعادل در پاشنه قرار گرفته است و اثر سرتاسري تعادل به طور مشخص ضعيف مي باشد
 
همترازي ناصحيح بدن (شكل 2-1 )

 شيرجه رونده حالت صحيح بدن را به وسيله تغيير دادن وضعيت اين نواحي به دست مي آورد. شروع کردن با باسن و آوردن  باسن به طرف بيرون در حالت ايستاده، براي تجربه کردن چرخش صحيح باسن شيرجه رونده  بايد باسن  را  به  طرف  منتهي  اليه بالا  بچرخاند  تا  موقعيت  نادرست (شکلa -2-2) و سپس آنرا در جهت مخالف حرکت دهد تاچرخش به طرف تو باشد (شکل b -2-2) شيرجه رونده بايد به راحتي تفاوت را احساس کند. اين چرخش باسن به طرف تو بايد تا زماني که پايين کمر (گودي کمر) کاملا صاف شده باشد ادامه يابد اما تا اندازه اي که ضعيف شدن يا خم شدن زانو صورت نگيرد.

(شكلa) چرخش ناصحيح باسن به سمت بيرون (شكلb) چرخش صحيح باسن به سمت داخل شكل 2-2)

 بادرست شدن وضعيت باسن به عنوان اولين قدم، اکنون نوبت به قفسه سينه ميرسد که بايد در وضعيتي قرار گيرد تا مستقيما بالاي باسن هم تراز شود. باتوجه به اينكه شيرجه رو مبتدي که حالت صحيح را آموزش نديده است (شکل a- 3 -2) نقطه مرکزي شانه ها به طور قابل ملاحظه اي اصطلاحا افتاده است. درهم تراز کردن قسمت بالايي بدن، شيرجه رونده بايد اين دو نقطه را در يک خط مستقيم قرار دهد. به علاوه زمانيکه حالت قفسه سينه تغيير مي يابد هم ترازي کمر بايد کاملا صاف باشد و شيرجه رونده نبايد قوز کند و يا زياد در کمر خود قوس دهد.

 براي رسيدن به اين هدف شيرجه رونده کمي قفسه سينه رابالا مي آورد وتنه را در موقعيتي قرار مي دهد که با باسن هم تراز باشد همانطورکه در شکل (شکلb- 3 -2) نشان داده شده است. بالا بردن قفسه سينه اجازه مي دهد که کنترل عضلاني صورت گيرد که کمک کند تا حرکت غير ضروري و انقباض اضافی در اين ناحيه برطرف شود.

(شكلa) قفسه سينه افتاده و اشتباه (شكلb) قفسه سينه بالا آمده و صحيح  (شكل 3-2 )

 فقط قرار دادن بالا تنه و باسن در يک خط هميشه باعث به وجود آمدن يک شکل مستقيم با کمی خميدگي کمر (قوس کمر) نمی شود، بعضي از شيرجه روها زمانيکه قفسه سينه را بالا مي برند يک خميدگي و قوس و گود افتادگي شکل درناحيه کمر به وجود مي آورند که اين يک وضعيت با ثباتي نيست و بايد تصحيح گردد.

 شيرجه روهاي ديگر ممکن است يک خميدگي به حالت قوز در کمر ايجاد  کنند البته اين دوحالت تا حد کمی قابل قبول است و چون شانه ها و باسن در يک خط قراردارند يک و ضعيت نسبتا پايدار بوده و شيرجه رونده ممکن است بتواند حرکتي خوبي انجام دهد ولی از نقطه نظر علمی زيبا نيست و چون زيبايي حرکات در شيرجه بايد مورد توجه قرار گيرند بهتر است اين معايب اصلاح شوند.

 براي اصلاح هرکدام از دو حالت گفته شده تمرينهايي وجود دارد، براي کم کردن و اصلاح شکل قوس در کمر و اصطلاحاً گودي کمر، شيرجه رونده بايد قفسه سينه را به سمت بالا و داخل حرکت دهد (دنده ها به سمت ستون مهرها) و يا به داخل کشيدن شکم توسط شيرجه رو براي اصلاح کردن حالت کمر گرد شده يا قوز کرده شيرجه رونده بايد قفسه سينه را به سمت بالا و بيرون حرکت دهد مربی با کمک دست برای هم ترازی صحيح به شيرجه رو کمک مي کند، با استفاده از يکي از اين دو روش براي مجبور ساختن بدن به قرار گرفتن در وضعيت صحيح براي تمرين شيرجه رو از حالت خميدگی کمر يا قوز به وضعيت مستقيم مربی يک دست را روي دنده ها قرار مي دهد و آنها را به سمت بالا و پشت فشار مي دهد تا قفسه سينه را بالا نگه دارد، دست ديگر مربی روی پايين کمر قرار مي گيرد تا زماني که قفسه سينه به پشت حرکت مي کند، ناحيه پايين کمر را نگه میدارد تا حالت قوز در کمر بر طرف شود و دنده ها حرکت کنند.

بربای اصلاح  وضعيت قوس در کمر مربي يک دست را روي ناحيه شکمي شيرجه رونده قرار مي دهد و اين ناحيه را به سمت ستون مهره ها فشار مي دهد، کف دست ديگر روی ناحيه پايين کمر شيرجه رونده  قرار دارد بطوريکه انگشتان باز شده و شصت دست مربی بتواند قفسه سينه را به سمت جلو فشار دهد تا بالاي کمر صاف شود.
 زماني که انگشت کوچک روي باسن فشار داده. مي شود تا آنرا در وضعيت صحيح چرخيده، به سمت تو نگه دارد ترکيب اين نيروها به شيرجه رو کمک خواهد کرد تا هم ترازي صحيح بدن را بيابد.
زمانيکه قفسه سينه و ستون فقرات هم تراز مي شوند. شانه ها بايد طوري قرار گيرند که با تنه در يک راستا قرار گيرند و کمی نزديک به سمت داخل و بدون انقباض شانه ها باشند.

 شانه ها نبايد در يک وضعيت باز به سمت پشت باشد به دليل اينکه اين حالت باعث جلو افتادگي گردن و سر می شود و به بي ثباتی و کمبود تعادل کمک مي کند.

 نگهداري و کنترل عضلات قفسه سينه در طی تمامی حرکات و پرشهايی که براي شروع حرکات انجام می شود خيلی مهم مي باشد اين قسمت از بدن درتعادل و ثبات بيشترين تاثير را دارد. حرکا ت غير ضروری (مخصوصا پرتاب قفسه سينه به سمت بيرون) عکس العملهاي نا خواسته اي در نواحي ديگر بدن ايجاد مي کند و سبب جداشدن بالا تنه و پايين تنه از هم مي شود که باعث مي شود بدن در يک خط قرار نگيرد و به جلو پرتاب شود.

 آخرين ناحيه همترازی سر و گردن می باشد، بسياری از شيرجه روها علامت مشخص سر به سمت جلو دارند، بدين معنی که سر و چانه به سمت جلو آمده می باشد (شکل۲-۴را نگاه کنيد) براي تصحيح اين حالت شيرجه رو نياز دارد که چانه را سمت داخل و عقب بکشد. با کشيدن آن به پايين زير سطح افقی (شکل b 4-2 را ببينيد) سر بايد با بقيه بدن در يک سطح قرار بگيرد ولی نه تا اندازه ای که عضلات گردن منقبض شوند و سفت به نظر برسد.

(شكلa) وضعيت نا صحيح سربه سمت جلو  (شكلb) وضعيت صحيح (شكل 4-2 )

 در آخر خيلي مهم است که وزن را به سمت جلو روی نيمه جلوی کف پا در حالت ايستاده به طوری که پنجه و شصت پا احساس شود نگه داريد به طوريكه در همه مراحل راه رفتن و جدا شدن از سکو و تخته پرش مچ و پنجه پا بتواند براي نگهداری تعادل استفاده شوند، زمانی که وزن بر روی پاشنه پا قرار گيرد کمبود تعادل به وجود مي آيد. زمانيکه شيرجه رو تمامي اين حرکات را کامل کرد، همترازي را صحيح بدست مي آورد همانطوري که در شکل ( 2.5 ) نشان داده شده است به خاطر دگرگوني و محدوديتهايی که توسط قسمتهای مختلف بدن اعمال مي شود هر فردی قادر نيست کاملا به خط مستقيم برسد. واين نكته ايست كه مربيان در انتخاب افراد براي شروع شيرجه بايد مد نظر قرار داده و با مطالعه فاكتورهای بدنی لازم براي ورزش شيرجه به انتخاب شيرجه روها بپردازند.

 همترازي صحيح بدن (شكل 5-2)

 ولی تمرين و آموزش مداوم ميتواند سبب پيشرفت چشمگيری درهمترازی تمام شيرجه روها بشود. براي به حد اکثر رساندن پيشرفت در هم ترازي بدن شيرجه رو بايد تمرين کند تا حالت صحيح بدن را بخشي از زندگي روزانه قرار دهد، حمل کردن بالا تنه به طور ثابت در اين وضعيت نه تنها مفيد است بلکه باعث سلامتی هم مي شود چون اغلب مردم از حالت خميدگی بدن خود ناراحت هستند.

 فعاليت هماهنگ در مهارتهای هم ترازی بدن و کمک مربی برای اصلاح و اظهار نظر مربی در اين خصوص و تشويق لفظی زمانی که آنها به صورت درستی انجام مي شود به عنوان بخشی از مراحل آموزش مورد نياز است.

 لازم به ذکر است که مربيان حتما قبل از انتخاب شيرجه رو بايد حالتهاي بدن شيرجه رو را به طور کامل مورد بررسي قرار دهند چون بعضي از بدن ها با تمرين زياد هم به هم ترازی لازم نمي رسند و يا زيبايی لازم را نخواهند داشت.

 

|با ارائه نظر و پیشنهاد خود مارا در بهتر شدن این سایت یاری نمایید|
http://irdiving.com




نظرات:



متن امنیتی

گزارش تخلف
بعدی